သံေယာဇဥ္(အစအဆံုး)

၁၀ေပပတ္လည္အခန္းထဲမွာလွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေတြလင္းထိန္ေနတယ္။ကက္ဆက္သံကိုခဏပိတ္ထားမိတယ္။
စိတ္ေတြကိုအတတ္ႏူိင္ဆံုးထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ေဆးလိပ္၁လိပ္ကိုမီးညွိရွူိက္ဖြာလိုက္တယ္။မိန္းကေလးတစ္
ေယာက္ကိုအၿမတ္တႏူိးတန္ဖိုးထားၿပီးဘ၀ရဲ့မအစိတ္အပိုင္းတခုနဲ႔ရင္းၿပီးစြဲလန္းဖူးတယ္၊ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။စိတ္
လွဳပ္ရွားခဲ့ဖူးတယ္။လူမသိတိတ္တိတ္ေလးေပါ႔။ႏွစ္ရွည္လမ်ားထားခဲ့တဲ့ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္၊ၿဖတ္ေတာက္ဖို႔ခက္တဲ့
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးနဲ႔စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြအားလံုးအခ်ိန္ဆိုတဲ့ဇယားၾကီးေအာက္မွာပ်က္စီးသြားခဲ့ရတယ္။
လူမသိ၊သူမသိတိတ္တိတ္ေလးပါဘဲ။က်ေနာ္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့သူမကိုတစ္လံုးထဲ“မ“လို႔ကိုယ္တိုင္သတ္မွတ္ၿပီး
ေခၚဆိုခဲ့ဖူးတယ္။က်ေနာ္အနားမွာရွိတဲ့“မ“ကိုဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ကာလမွာစခ်စ္မိသြားလဲဆိုတာက်ေနာ္သတိမ
ထားလိုက္မိဘူး။က်ေနာ္သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့“မ“ကက်ေနာ္ရင္ထဲကိုအခုိင္အမာၿငိတြယ္၀င္ေရာက္ေန
ၿပီ။သီရိသစၥာဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႔အေအးဆိုင္ေလးကိုတစ္ပတ္မွာ၃ရက္ေလာက္“မ“ၾကံရည္လာေသာက္တတ္
တယ္။အဲဒီလိုလာေသာက္တဲ့အခါတိုင္း ၾကံရည္သြားသြားခ်ေပးရင္းဟ“မ“ကိုစၿပီးသတိထားမိခဲ့တယ္။ရတနာပံု
တကၠသိုလ္ၾကီးထဲမွာရူပေဗဒဒုတိယႏွစ္တတ္ေရာက္ေနတဲ့က်ေနာ္ဟာ ပန္းေရာင္စံုေတြအၿမဲၿမင္ေတြ႔ရေပမယ့္
စိတ္လွဳပ္ရွားရွားရင္မခုန္ခဲ့ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ “မ“ကိုစေတြ႔ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ရင္ခုန္သံေတြၿပန္လည္အသက္
၀င္လာခဲ့ပါတယ္။စစ္စိမ္းေရာင္ဆိုင္ကယ္ေလးစီးၿပီး”မ”ေရာက္လာတတ္တဲ့ အဂၤါ၊ဗုဒၶဟူး၊ၾကာသပေတးေန႔ေတြ
ကိုပဲက်ေနာ္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။စီးပြားေရးဒီပလိုမာသင္တန္းလို.က်ေနာ္သိထားတဲ႔L.C.C.Lသင္တန္းမွာတတ္တယ္
သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔က်ေနာ္တို႔ဆိုင္ေလးကိုလာၿပီးသံပရာသီးတစ္စိတ္ညွစ္ထားတဲ့ၾကံရည္တစ္ခြက္အၿမဲမွာ
ေသာက္သည္။“မ”နံမယ္ဘယ္လိုေခၚတယ္၊ဘယ္မွာေနတယ္ဆိုတာဘာတစ္ခုမွမသိေသးပါဘူး။ဒါေပမယ့္ က်
ေနာ္ရင္ထဲမွာေတာ့“မ”နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးၿဖဴစင္သန္႔ရွင္းတဲ့တဘက္တတ္ခ်စ္ၿခင္းတရားေတြအမ်ားၾကီးၿဖစ္ေပၚခဲ့ပါ
တယ္..ေနာက္ပိုင္းမအေအးလာေသာက္တဲ့ေန႔ေတြဆို“မ”အတြက္သီးသန္႔သြင္းထားတဲ့“မ”သီခ်င္းတိတ္ေခြေလး
ဖြင့္ၿပၿဖစ္တယ္။“မ”အေအးလာေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုင္ရဲ.တေထာင့္ကေန“မ”ကိုတိတ္တခိုးရင္ခုန္ေနရယုံ
နဲ႔ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္ေနမိတယ္။ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့“မ”နဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရေအာင္က်ေနာ္မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး။ဘာလို.
လဲဆိုေတာ့ကိုယ္ဘ၀အေၿခအေနကိုယ္တာအသိဆံုးမို.ပါ။

မထင္မွတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္၊ဒါမဟုတ္ကိုယ္အရမ္းေတြ႔ခ်င္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုမထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ေတြ႔မယ္ဆိုဘယ္လိုခံစားရမလဲ။ပထမႏွစ္ထဲကတစ္တန္းထဲအတူတတ္လာတဲ့မ်ိဳး၀င္းကမနက္ၿဖန္သူ
အိမ္ကိုလာဖို႔ေခၚတယ္။“ဘာလုပ္ဖို႔လာရမလဲကြာ”“မနက္ၿဖန္ငါ႔တို႔အိမ္တတ္မဂၤလာရွိတယ္၊မင္းနဲ.ငါ႔သူ
ငယ္ခ်င္းၿဖစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမင္းငါ႔အိမ္ကိုတစ္ခါမွမေရာက္ဘူးေသးဘူးမဟုတ္လား၊ငါ႔ကသာမင္းအိမ္
ခဏခဏေရာက္ေနတာမင္းမလာတတ္လဲရတယ္၊မနက္ၿဖန္မနက္(၉)နာရီမွာမင္းအိမ္ကိုငါ႔လာေခၚမယ္
မင္းအဆင့္သင့္လုပ္ထား”က်ေနာ္လည္းမၿငင္းသာေတာ့ပဲေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရတယ္။ဟုတ္ပါတယ္ေလ
တကၠသိုလ္စတတ္လာထဲကအတူတြဲလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ေၿပးၾကည့္မွမ်ိဳး၀င္းတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။

မိဘေတြကေငြေၾကးအေတာ္အသင္႔ခ်မ္းသာေပမယ္ၾကြား၀ါၿခင္းကင္းေသာတကယ္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း
တစ္ေယာက္ပါ။ေနာက္ေန႔မနက္မ်ိဳး၀င္းတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္စားပြဲအလြတ္တစ္ေနရာမွာထိုင္ေန
မိတယ္။မ်ိဳး၀င္းကေတာ့အုန္းႏိူ႔ေခါက္ဆြဲၿပင္ေနေလရဲ႔။အမွတ္မထင္ဧည့္ခန္းထဲကိုလွမ္းအၾကည့္ပါတိတ္
၀မ္းဆက္၀တ္ထားတဲ့“မ”ကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။တခဏအတြင္းက်ေနာ္မွင္သက္သြားမိတယ္။သူကက်
ေနာ္စားပြဲ၀ိုင္းကိုလာၿပီး“ေမာင္ေလးကကိုမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းလား”တဲ့။က်ေနာ္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပေတာ့သူကက်
ေနာ္ကိုၿပံဳးၿပတယ္။က်ေနာ္ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္သြားတယ္။မေပ်ာ္လည္းမေပ်ာ္ဘူး၊မ်ိဳး၀င္းေရာက္လာေတာ့
“မမသြယ္ဒါက်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းကိုကိုေဇာ္၊ဒါငါ့အစ္မမမိုးေကသြယ္”က်ေနာ္သိခ်င္ၿမင္ခ်င္ေနတဲ့“မ”လိပ္
စာကိုကာယကံရွင္ေရွ့မွာတင္သိခြင့္ရလိုက္တယ္။က်ေနာ္အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့တစ္ခုခုကိုနားလည္လိုက္
သလိုပဲ၊“မ”နဲ႔က်ေနာ္ၾကားမွာစည္းတခုၿခားသြားသလိုေပါ့။ဘယ္လိုစည္းလဲဆိုတာက်ေနာ္မသိဘူးဗ်ာ....
အိမ္တတ္မဂၤလာၿပီးတဲ့ေန႔ကစၿပီး“မ”နဲ႔က်ေနာ္ၾကားမွာခင္ၿမင္မႈ႔ေတြတိုးလာတယ္၊အခုဆိုရင္“မ”အေအး
ေသာက္တဲ့အခါတိုင္းက်ေနာ္စကားေၿပာခြင့္ရသလိုသူတို႔အိမ္ကိုလည္းအ၀င္အထြက္ေတြတၿဖည္းၿဖည္း
စိတ္လာသည္။“မ”နဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ခင္မင္မႈ႔ေတြတိုးပြားလာသည္ႏွင့္အမွ်က်ေနာ္ရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့ခ်စ္ၿခင္း
ေတြကိုလည္း“မ“သိေအာင္မေဖာ္ၿပမိဖို႔ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတယ္။ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ပါတယ္
လို႔ပါးစပ္ကေနဖြင့္ေၿပာခြင့္မရတဲ့အၿဖစ္မ်ိဳး၊အမူအရာအားၿဖင့္ေဖာ္ၿပခြင့္မရတဲ့အၿဖစ္မ်ိဳးၾကံဳဘူးၾကမွာမဟုတ္
ပါဘူး......................အဲဒီလို..အဲဒီလိုနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...အခ်ိန္ေတြတၿဖည္းၿဖည္းကုန္ဆံုးလာတာနဲ႔အမွ်အသက္အ
ရြယ္ေတြလည္းၾကီးရင့္လာတယ္.။ဘသကေပးတဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြမ်ားလာသလိုဆက္ဆံရတဲ့လူမႈ႔ပတ္၀န္း
က်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ေတြးေခၚယူဆမႈ.ေတြက်ယ္ၿပန္႔လာခဲ့တယ္၊ယခုဆိုရင္က်ေနာ္ဟာဘြဲ႔ရၿပီးမံုရြာၿမိဳ.က
စက္မႈ႔လက္မႈ႔အသင္းမွာအတြင္းေရးမွႈးအၿဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသလို၊မ်ိဳး၀င္းကေတာ့internet cafe
ဖြင့္ထားၿပီး၊“မ”ကေတာ့ေဆးတကၠသိုလ္မွာေဆးဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္၊အခ်ိန္ေတြတၿဖည္းႀဖည္းကုန္ဆံုးသြား
ေပမယ့္က်ေနာ္ရင္ထဲမွာေတာ့“မ”နဲ.ပတ္သတ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြကအခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရာ
ေတြဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀းေသြးမေအးခဲ့ပါဘူး..ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုသူတနည္းနည္းနဲ႔သိေအာင္လုပ္ဖို.
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္၊အၿဖဴေရာင္စာရြက္ေလးတရြက္ေပၚမွာ“က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရပါေသာ“မ”လို႔”ေခါင္းစဥ္
တပ္ၿပီးေတာ့“မ”ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေတြခ်ေရး၊မမိုးေကသြယ္ေဆးဆိုင္ကိုလိပ္မူၿပီး“ေကာင္ေလး”
ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔စာေလးတစ္ေစာင္ပို.လိုက္တယ္။
ခံစားခ်က္တစ္ခ်ဳိ႕ ကိုဖြင့္ထုတ္ရလို႔ ရင္ထဲမွာေပါ့ပါးသြားသလို၊ ဒီစာေရးလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ပါလို႕ သူရိပ္မိသြားရင္ သူဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတဲ့ အေတြးကလဲ အရမ္းရင္ခုန္ရပါတယ္။ သူနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူမွ ဖြင့္ဟမေၿပာခဲ့ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ မ အေပၚမွာ ထားတဲ့အခ်စ္အတြက္ လူသိစရာ မလိုပါဘူး။ လူမသိသူမသိ တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ေနရတာကိုက ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့သစၥာတရား ကိုပိုၿပီးေလးနက္ ေစတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ တေန႕မွာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာနဲ႕ မႏၱေလးဆင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ မမိုး ေကသြယ္နဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ကို ေတြ႕ေတာ့
စာတစ္ေစာင္ထုတ္ၿပၿပီး "ဒီစာကို မင္းေရးတာလားတဲ့" ကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ စာေလးကို ေတြ႔ရေတာ့ ၀မ္းသာသြားတယ္၊"ဘာၿဖစ္လို႕လဲ မမိုး" အမမွာ မံုရြာကအသိ မရွိဘူး၊ စာတိုက္တံဆိပ္က မံုရြာကၿဖစ္ေနလို႕ပါ ၊မံုရြာ ကအသိဆိုလို႕ အမမွာမင္းတစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာ၊ မင္း မဟုတ္ဘူးလား" ေယာက်ာ္းမဆန္ဘူးလို႕ ထင္ခ်င္ထင္ပါေတာ့၊ မ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၿငင္းဆိုခဲ့တယ္၊ "က်ေနာ္ မဟုတ္ဘူးလို႕" သူက ေသခ်ာတယ္ေနာ္လို႕ ထပ္ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းၿငိမ့္ ၿပလိုက္တယ္ ၊ အဲ့ဒီ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္အေပၚ ဆက္ဆံေရးေတြ တင္းမာလာခဲ့တယ္၊ "ေကာင္ေလး" ဆိုတဲ့ နံမယ္ေလးနဲ႕ စာေလးတစ္ေစာင္ပို႕ တာေတာင္ဒီ ေလာက္ၿဖစ္ေနတာ ၊ ပါးစပ္က ဖြင့္ေၿပာမိရင္ ေတြးေတာင္ မေတြး၀ံ့ပါဘူးဗ်ာ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တစ္လ ကိုတစ္ေစာင္ေလာက္ စာေရးၿဖစ္ တယ္၊မကိုကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္၊ အရမ္းခ်စ္တယ္လို႕ စိတ္ထဲကေန အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရရြတ္မိတယ္၊ က်ေနာ္ရဲ႕အေၿခအေနက ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးရြားလာသလဲဆိုရင္ အခါအခြင့္သင့္လို႔ မ်ိုဳး၀င္းဆီကို၀င္ရင္ မ က က်ေနာ္ေတြ႕တာနဲ႕ အေၾကာင္းအမ်ဳိးအမ်ိဳးၿပၿပီး ေရွာင္ထြက္တာ မ်ဳိး၊ ဒါမွမဟုတ္ အေပၚထပ္ကိုတတ္သြားတာ မ်ဳိးေတြၿဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္အခု အသက္အရြယ္ထိ အခ်စ္ကို မကိုးကြယ္ခဲ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ မ နဲ႕ပတ္သတ္ရင္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိအခ်စ္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ဖို႕ ၀န္မေလးဘူး။ သူမ်ားေတြအတြက္ အခ်စ္သီအိုရီတိုင္းဟာ မွန္ကန္ ေပမယ့္ ၊ က်ေနာ္က်ေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ သီအိုရီတိုင္းဟာ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္သြားခဲ့တယ္ ၊ အေ၀းကေနၿပီးေတာ့ပဲ သူမကို စြဲလမ္းေန ရတဲ့အၿဖစ္ ၊ ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြမပါပဲ သတိရတယ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာစကားလံုးေတြေတာင္ ပါးစပ္ကေန ဖြင့္ဟမေၿပာရဲတဲ့ အ ၿဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိလြမ္းေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ထိသတိရေၾကာင္း၊ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူမရွိပဲ အထီးက်န္္စြာ ခံစားေနရ တာေတြကို အၿဖဴေရာင္စာရြက္ေပၚမွာ ခ်ေရးထိတ္သလန္႕လန္႕ ပို႔ေနရတဲ့အၿဖစ္ ၊ က်ေနာ္ ေလးစားခ်စ္ခင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ၊ သူ႔မိ သားစုရဲ႕ ဘယ္အခ်ိန္စႊန္႕ပစ္ၿခင္းကိုဲဲံံ ဘယ္အခ်ိန္ခံစားရမလဲဆိုတဲ့ ဗလာအရင္းခံတဲ့အၿဖစ္၊ ေဖာ္ၿပရခက္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈ႕ေတြအားလံုး က ေနာ္ကို စိုးမိုးေနခဲ့တယ္၊ ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိသူတိုင္းကို ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားသိပ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးက ခင္ဗ်ားကို မေက် နပ္တဲ့လကၡဏ ၿပရင္ဘယ္လိုခံစားရမလဲ၊ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ခ်စ္လာမယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ့္ ဒုကၡခံၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၾကီးစြာ နဲ႔ဆက္ေစာင့္ေနအံုးမွာလား၊ ္္ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီေမးခြန္းကို ကိုယ့္အယူအဆ ကိုယ့္လြတ္လပ္စြာေၿဖႏူိင္ၾကပါလိမ့္မယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ေတာ့ က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ မနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ဒီေမးခြန္းကိုေၿဖႏူိင္ဖို႕ အရမ္းခဲယဥ္းပါတယ္၊ က်ေနာ္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြမွာ သူမနဲ႕ပတ္
သတ္ၿပီး စိတ္ကူးေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၾကားထဲမွာခမ္းနားထယ္၀ါတဲ့ နန္းေတာ္ၾကီးေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ေဆာက္ေနမိတယ္၊ က်ေနာ္ အေပၚ တံု႔ၿပန္လိုက္တဲ့ သူအၿပဳအမူေတြဟာ က်ေနာ္ ဘ၀တစ္ခုလံုးနီးပါး ယိမ္းယိုင္ေလာက္ေအာင္ထိခိုက္ေလာက္တယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္မႏၱေလး ေရာက္မွ လက္ေတြ႔သိလိုက္ရတယ္...က်ေနာ္မ်ိုဳး၀င္းနဲ႕ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာေတြ႕ၾကေတာ့
"ကိုေဇာ္ ငါပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ပဲေၿပာမယ္ကြာ မင္းဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ မမိုးေၿပာၿပလို႕ ငါအကုန္သိၿပီးၿပီ၊ မင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို ငါတား လို႔ မရပါဘူး၊ တစ္ခုၾကိဳတင္ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ မင္းကိုကိုယ့္ကို ဒုကၡမခံပါနဲ႕ေတာ့လို႕ပဲ ငါေၿပာခ်င္တယ္ကြာ " "ငါကိုအခုလို နားလည္ ေပးတဲ့အတြက္ မင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊မင္းကိုတစ္ခုေလာက္ ေၿပာပါရေစ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မမိုးနဲ႕မင္းနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြဆိုတာမသိ ခင္ကတည္းက မမိုးကို ငါ့ခ်စ္ေနခဲ့မိတာဆိုတာပဲ" မ်ိဳး၀င္းဆီက က်ေနာ္ၿပန္လာေတာ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ဆီက ယံုၾကည္ေလးစားမႈ. ေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီ ဆံုးရႈံးမႈ႕ေတြကိုအစကေတာ့ က်ေနာ္ သူကိုခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႕ ခံႏူိင္မယ္လို႕ထင္ ထားတာ တကယ္လက္ေတြ႔ၾကံဳလာေတာ့ က်ေနာ္ခံႏူိင္ရည္ မရွိခဲ့ဘူး။အဲ့ဒီအက်ိဳးဆက္ကေတာ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုထိ က်ေနာ္ေဆာက္ တည္ရာမရဘဲ အထီးက်န္ရူးသြပ္စြာ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ က်ေနာ္ဘယ္လိုခံစားလာရသလဲ ဆိုရင္ သူကိုခ်စ္မိတာ၊ခ်စ္ေန မိတာအၿပစ္တစ္ခုကို က်ဴးလြန္ထားသလိုမ်ိဳး ခံစားလာရတယ္။လူမႈ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သင့္တဲ့ က်င့္၀တ္တစ္ခုကို ခ်ိဳးေဖာက္မိၿပီလားလို႕ ေတြးေတာမိတယ္၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲ ဆင္းရဲ ဘယ္ေလာက္ပဲနိမ့္က် နိမ့္က် သူဘ၀မွာ တစ္ခါေတာ့ ခ်စ္ခြင့္ရွိမွာပါေနာ္။ ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဥပကၡာၿပဳမႈ႕ေတြဟာ အဲ့ဒီလူကို ဘယ္ေလာက္ထိ ထိခိုက္သြားႏူိင္ မယ္ဆိုတာ သူသိမွာမဟုတ္ဘူး ၊အခ်စ္ဆိုတဲ့အင္အားဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးမားထိေရာက္ တယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႔သိလိုက္ရတယ္။ တစ္ ရက္ရုံးကို ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္ စားပြဲေပၚမွာ ပါဆယ္ထုပ္တစ္ထုပ္ကို ေတြ႔ရလိုက္တယ္။ ဘယ္သူဆီကလဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်ဴိး၀င္းဆီက က်ေနာ္အံ့ၾသစြာ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အိတ္ေလးတစ္အိတ္နဲ႕စာတစ္ေစာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္၊ စာအိတ္ကို အလ်င္စလို ဖြင့္ဖတ္ၾကည္.ေတာ့
သူငယ္ခ်င္းကိုကိုေဇာ္
ငါသတိရစြာနဲ႔ စာေရးလိုက္ပါတယ္။ အခုငါေပးလိုက္တဲ့ ဖိတ္စာကိုသတ္မွတ္ရက္ အမွီရလိမ့္လို႕ ငါေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ဒီဖတ္စာ ကိုမင္းရရခ်င္းဘယ္လို ခံစားရမလဲဆိုတာ ငါကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ မမိုးကေတာ့ မင္းကိုလံုး၀မလာေစခ်င္ဘူး၊ ဘာလို႕လဲက်ေနာ္ေမးေတာ့ သူဘာမွၿပန္မေၿဖဘူး။မလာေစခ်င္လို႕ပါတဲ့ ။အစကေတာ့ငါမပို႔ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးၿဖတ္ထားေပမယ့္မင္းဟာအခ်စ္ေၾကာင့္ဘ၀တစ္ခုလံုးပ်က္ ေအာင္လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ယံုၾကည္လို႕ ငါပို႔လိုက္တာပါ၊တကယ္လို႕ ဖိတ္စာဟာ သတ္မွတ္ရက္ထက္ ေနာက္ၾကၿပီးမွေရာက္ ရင္ေတာ့ အရာရာၿပီးဆံုးသြားၿပီလို႔မွတ္လိုက္ပါ..အခ်ိန္ရလို႕ မင္းနဲ႕ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ဆို မင္းကိုေၿပာစရာ အမ်ားၾကီးတယ္ သူငယ္ခ်င္း............
မ်ိဴး၀င္း
မ်ိဳး၀င္းဆီကစာကိုဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သင္းပ်ံံ႕ေသာ ရန႔ံနဲ႔အတူ ပန္းရာင္ကဒ္ေလးက်လာသည္........
ေဒါက္တာရဲရင့္သူ M.B.B.S( မႏၱေလးေဆးရုံၾကီး)
ႏွင့္
မမိုးေကသြယ္ B,.Sc(chem:)
က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၇.၉.၂၀၀၃ မဂၤလာအခ်ိန္က နံနက္၈နာရီကေန ေန႕လယ္၂နာရီ ထိ ေနရာက မႏၱေလးေတာင္ဟိုတယ္ ၊နံရံက ၿပကၡဒိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီေန႕(၁၇)ရက္ေန႕ နံနက္(၇)နာရီထိုးေနၿပီ၊ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္း မ အတြက္ က်ေနာ္ဘ၀အတြက္ တစ္သက္လံုးၿပဳလုပ္ထားေသာအရာေလးကို လက္ဖြဲ႔ဖို႔ၿပင္ဆင္ၿပီး မႏၱေလးကိုဆိုင္ကယ္ နဲ႔ဆင္းလာခဲ့သည္ ေမာင္းႏွင္လာတဲ့ခရီးတေလွ်ာက္လံုးမွာ ဟိုးကာလအတိတ္ဆီက က်ေနာ္တို႕ဆိုင္မွာ ၾကံရည္လာေသာက္တဲ့ မ ပံုကိုၿပန္လည္ၿမင္ေယာင္ ၾကည့္ေနမိတယ္၊ မရယ္..အခုေတာ့က်ေနာ္တို႔ တကယ္ေ၀းၾကၿပီေပါ့ဗ်ာ.. အေတြးေတြနဲ႔ေမာင္းလာမိတာ မန္းေလးၿမိဳ႕ထဲေတာင္ ၀င္လာမိ ၿပီ..မႏၳေလးေတာင္ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္၁နာရီခြဲေနပါၿပီ၊ က်ေနာ္အေၿပးအလႊား၀င္လိုက္ေတာ့ ခန္းမထဲမွာ သတို႔သား၊သတို႔ သမီးေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး။တီး၀ိုင္းအဖြဲ႔နဲ႔ လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းသိမ္းေနတဲ့လူအခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့သည္။မအတြက္ရည္ရြယ္တဲ့လက္ဖြဲ႔ေလး ကိုကိုင္ၿပီး က်ေနာ္ေလွ်ာက္လာေတာ့ မ်ဳိး၀င္းက လူၾကားထဲကထြက္လာၿပီး“မင္းေရာက္မယ္ဆိုတာ ငါ့စိတ္ထဲကသိေနလို႔ မၿပန္ေသးပဲမင္း ကိုေစာင့့္ေနတာ သူငယ္ခ်င္း" က်ေနာ္ဘာမွမေၿပာပဲ ၿပၤဳးယံုသာ ၿပံဳးၿပလိုက္မိတယ္..မ်ိဳး၀င္းကလက္ဖြဲ႔လက္ခံတဲ့ ေနရာကိုလိုက္ၿပသည္.... ပစၥည္းလက္ခံတဲ့ ညီေလးက နံမယ္ ဘယ္လိုေရးရမလဲေမးေတာ့ “ေကာင္ေလး"လို႔ေၿပာလိုက္ေတာ့ညီေလးက အံ့ၾသစြာ က်ေနာ္ကိုၾကည့္ ရင္း ေနာက္ဆံုးေနရာမွာ ေရးလိုက္တာကို ေတြ႔လိုက္သည္။ က်ေနာ္ခန္းမအၿပင္ဘက္ကို ထြက္လာေတာ့ မ်ိဳး၀င္းကလိုက္လာၿပီး“ငါတို.အ ၿပင္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို သြားရေအာင္၊မင္းကိုေပးစရာရွိတယ္၊မင္းဆိုင္ကယ္ကို ထားခဲ့ငါကားနဲ႔သြားရအာင္"ေၿပာသည္။လမ္းတေလွ်ာက္လံုး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေက်ေနပ္ပါတယ္၊ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ မ ကိုက်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ေၾကာင္းေနာက္ဆံုးအေန နဲ႕က်ေနာ္သက္ေသၿပလိုက္ရလို႕။အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ မအတြက္အသက္အာမခံေၾကးေငြေပါင္ကိုက်ေနာ္လစာရဲ႕၁၀%ကိုၿဖတ္ေတာက္ၿပီး ေပးေဆာင္ထားခဲ့လို႔ပါ။ က်ေနာ္အသက္ရွင္သေရြ႕ေပးဆပ္ေနမယ့္ အရာေပါ့။ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ မ်ိဳး၀င္းက”ဒီလိုေန႔မွာ ခပ္ၿပင္းၿပင္းခ်ရ ေအာင္"က်ေနာ္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ ၀ီစကီနဲ႔ စားစရာေရာက္လာသည္။မ်ိဳး၀င္းထည့္ေပးတဲ့ ခြက္ထဲက၀ီစကီကို တခ်ိဳက္ တည္းေမာ့ခ်လိုက္ေတာ့ လည္ေခ်ာင္းထဲကို ၿပင္းရွရွ၀င္သြားတယ္။ခဏၾကာေတာ့မ်ိဳး၀င္းက “ငါမင္းကိုေၿပာစရာရွိတယ္၊ မင္းေသခ်ာနား ေထာင္ပါ၊ဘာတစ္မွ မင္း၀င္မေၿပာနဲ႕၊ဒီကိစၥအားလံုးရဲ႕ တရားခံက မင္းပဲ၊မမိုးက အရင္ဆံုးမင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာပါ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကမမိုး အစာအိမ္ၿဖစ္လို႔ ေဆးရုံတတ္မွ ကိုရဲရင့္သူနဲ႔ေတြ.တာပါ၊ေဆးရုံက ဆင္းေတာ့ ကိုရဲရင့္သူေဆးခန္းမွာၿပတယ္၊ရွင္းရွင္းေၿပာရရင္ေတာ့ ကိုရဲ
ရင့္သူက မမိုးကို ခ်စ္ေရးဆိုတယ္၊မမိုးကစဥ္းစားပရေစအံုးေၿပာထားတယ္ ၊အဲအခ်ိန္မွာမင္းဆီက ပထမဆံုးစာရေတာ့ မမ်ိဳးအရမ္းေပ်ာ္ ေနတာ၊ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲစာကို ငါကိုယ္တိုင္သူ လက္ထဲထည့္ေပးခဲ့တာ၊မင္းဘယ္လိုနံမယ္လႊဲပို႔ပို႔ မင္းစာသံေပသံ ငါသိတာေပါ့၊မင္း စာရေတာ့ မမိုးမ်က္ႏွာၿပံဳးေနတာပဲ၊ေနာက္မင္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ဒီစာမင္းေရးတာလားလို႔ေမးေတာ့ မင္းၿငင္းတယ္ဆို”က်ေနာ္ကို မိ်ဳး၀င္းေမာ့ ၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပလိုက္သည္။“အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူအရမ္းရွက္၊ အရမ္းစိတ္နာသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္သူ မင္းကိုေစာင့္ေနပါေသး တယ္၊မင္းဘက္က ပါးစပ္နဲ႔ဖြင့္မေၿပာ ၀င္လည္းမခံဆိုေတာ့၊ကိုရဲရင့္ကို ေခါင္းၿငိမ့္ လိုက္ရတယ္၊မမိုး ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးၿခင္းပဲ ကိုရဲရင့္က မိဘခ်င္း ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ၿပီး၊မဂၤလာပြဲကို စီစဥ္လိုက္တာပဲ၊မမိုးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအိေၿႏၵကို ငဲ့ၿပီး ငါဒီေလာက္ပဲေၿပာပရေစ၊က်န္တာေတာ့ မင္းသေဘာေပါက္မွာပါ၊ “ေရာ့ ၊ဒီမွာ မင္းအတြက္ မမိုးေပးလိုက္တာ၊မေန႔က မမိုးလာေပးသြားတာဆိုၿပီး ပါဆယ္ထုပ္ေလးေပးလာသည္ ပါဆယ္ေလးကို ေဖာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလတ္စား Diary စာအုပ္ေလးေတြ႔လိုက္ရသည္၊စာအုပ္ ေအာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္ေပးထားတဲ့ စာေလးေတြအစီအရီ ေတြ႔လိုက္ရသည္၊ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ Diary ကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.............
“ဒီေန႔ ၾကံရည္ေသာက္ရင္း တစံုတေယာက္က စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသလိုမ်ဴိး ခံစားရလို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စူးရွ တဲ့ မ်က္၀န္းတစံုကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္၊ စကၠန္႔ပိုင္းေလး အတြင္းမွာ ရင္ေတြအရမ္း ခုန္သြားတယ္၊ သိရဲ႕လား လူဆိုးေလး”
အမွတ္တရ ရွိတဲ့ရက္တိုင္းမွာ သတိတရနဲ႕ က်န္တဲ့စာမ်က္ႏွာေတြ ေပၚမွာေရးထားတာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္၊။စာမ်က္နာ အားလံုးကိုေက်ာ္ ၿပီးေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ .........
“ၿဖစ္ခ်င္တာက ဆႏၵ၊ၿဖစ္ေနတာက ဘ၀ဆိုတဲ့စာကားလံုးေလးနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္ပါရေစ ေမာင္ရယ္၊ ဒီစာအုပ္ေလးက ေမာင့္ကို မဘယ္ ေလာက္ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္ဆိုတာ ေၿပာၿပလိမ့္မယ္၊ ခ်စ္တယ္ဆို တာ အခ်ိန္မေရြး မုန္းတီးပစ္လို႔ရပါတယ္၊သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အလြယ္တ ကူၿဖတ္ေတာက္လို႔ မရဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ မ က ေမာင္ကို သံေယာဇဥ္ ထားတာပါ” ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ စာရြက္ေပၚကို ေရစက္ေလးေတြက်လာလို႔ က်ေနာ္ မ်က္ႏွာကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ လက္ကိုပါေရေတြ စိုလာတယ္၊က်ေနာ္ က်ေနာ္ မ်က္၀န္းအိမ္မွာမ်က္ရည္ ေတြက်ေနတာပဲ.............
ခ်စိသူ
ငါ့ဘက္ကို လွည့္
အလွဆံုးၿပံဳး
ေခါင္းေလးကိုေမာ့
မ်က္လံုးကေလး
မွိတ္ထားေပးပါ
ဘယ္သူမွ မသိေအာင္
ငါ....ထြက္သြားပရေစ။
မနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ အမွတ္တရတိုင္းမွာ က်ေနာ္ တခဏေတာ့ရွိေနမွာပါ.........................
ေကာင္ေလး
ၿပီးပါၿပီ။သံေယာဇဥ္၀တၱဳ ကိုအဆံုးသတ္ခိုင္းေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရ..သတ္ၿပီးၿပီ..ဟူး..၂၀၀၇အေၾကြး အခုမွဆပ္ႏူိင္ေတာ့တယ္. အိပ္လည္းအိပ္ခ်င္ၿပီ..အိပ္ၿပီဗ်ိဳ...ဘိုင္